Grota Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes

Sanktuarium NMP w Porąbce Uszewskiej to kościół zbudowany w latach 1914-18 według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego i znajdująca się około 250 metrów , od niego replika Groty z Lourdes. Kościół jest eklektyczny, z elementami neoromanizmu i neogotyku, murowany z cegły z wykorzystaniem kamienia i betonu. Złożony jest z trójnawowego, pseudohalowego korpusu z transeptem oraz prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Ołtarz główny neogotycki, wykonany po 1920 r., z rzeźbą Chrystusa Króla po środku i rzeźbami świętych Barbary i Katarzyny po bokach. Na zasuwie obraz św. Andrzeja, współczesny ołtarzowi. W zwieńczeniu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w drewnianych sukienkach, barokowy z XVIII w., pochodzący z dawnego kościoła.

Inicjatorem budowy groty był ks. Jan Palka, który około 1900 r. odbył pielgrzymkę do Lourdes. Z pomocą parafian wybudowano ją cztery lata później na zboczu wzgórza Godów obok starego drewnianego kościoła. Wnętrze Groty stanowi obszerne pomieszczenie, nakryte sklepieniem kolebkowym. W centralnej części wnętrza znajduje się kamienny, neogotycki ołtarz. W półkolistej wnęce kapliczki znajduje się miniaturowa figura Niepokalanej. Poniżej kapliczki umieszczono tabernakulum, zamknięte ozdobnymi drzwiczkami. We wnękach tylnej ściany Groty zawieszone są liczne wrota. Po prawej stronie budowli, nad sklepieniem Groty, w głębokiej niszy, została umieszczona figura Matki Bożej Niepokalanej, wykonana przez artystę rzeźbiarza – Józefa Kuleszę z Krakowa. Elewacja zewnętrzna wykonana jest z surowego kamienia, imitującego naturalną skałę.

Zarówno kościół jak i Sanktuarium należą do Szlaku Ceramicznego regionu tarnowskiego z uwagi na liczne mozaiki wewnątrz obiektów.