Bazylika katedralna

Katedra tarnowska znajduje się w najwyższym miejscu wzgórza staromiejskiego. Obecnie z zewnątrz prezentuje się jako budowla neogotycka z wieżą o wysokości 72 m. Taki kształt uzyskała podczas ostatniej przebudowy na przełomie wieków XIX i XX. Wprawne oko dojrzy jednak starsze średniowieczne mury budowli. Świątynia powstała jako kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny niedługo po założeniu miasta. W 1400 r. uzyskała godność kolegiaty. W ciągu XV w. była powiększana o kaplice boczne. Po pożarach pod koniec XV w. odbudowano ją dodając wieżę i krótkie prezbiterium. W XVI w. hetman Jan Tarnowski ufundował w niej kilka niezwykle cennych renesansowych pomników nagrobnych dla swojej rodziny. Tradycję budowy takich pomników podjęli także następni właściciele Tarnowa – Ostrogscy. Obecnie zespół tych pomników to najcenniejsze, najbardziej warte zobaczenia zabytki Tarnowa. Dwa z nich to jedne z największych nagrobnych pomników w Europie. W 1786 r. kolegiata stała się katedrą biskupa tarnowskiego. Z tego powodu została ponownie przebudowana.